yestem yestem 20 sierpnia 2012 roku, godz. 13:56 Ooo, prawdę powiadasz. :):):)Jacku, banałem jest dobro, miłość, piękno, uczciwość, prawda i wszystkie pozytywne i niepozytywne czynniki, jeśli je oglądać pod zlym kątem. :) Jeśli ktoś za prawdę się obraża, to... coś z nim nie tak. ;) Chyba...że to nie do końca prawda?... Pozdrawiam. :) sprajtka Ala 20 sierpnia 2012 roku, godz. 13:08 Ale skoro nie znają Cię prywatnie np. to skąd wiedzą jaka jest prawda? Tu panuje tzw. "prawda internetowa"...i jest często imaginacją tego co chcemy zobaczyć, a raczej wyczytać...Napisałam kiedyś: "chcenie nie zmienia faktów":) Dlatego uważam, że należy przyjąć, iż każdy zasługuje na szacunek i nie należy burzyć:) Gaia Beata 17 sierpnia 2012 roku, godz. 14:12 "Kłopoty to nasza specjalość" SOS dla murarzy oni wiedzą jaka słowo zaprawą jest trwałą gdy cieszy dając :) yestem yestem 17 sierpnia 2012 roku, godz. 14:04 Kiedyś... wypsnęło mi się, że w każdym jest stwórca i destruktor. Kłopot w tym, że nie wszyscy nauczyli się budować, albo znudziła ich ciężka praca murarza. ;) Gaia Beata 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:26 giulietka M. 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:17 szary Mariusz 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:12 Cierpliwość jest moim wiernym towarzyszem, który udziela mi swej siły, gdy serce moje słabnie... Pozdrawiam serdecznie :] sprajtka Ala 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:09 Dziękuję, ale będzie trudno;) eskimoska86 Faustyna 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:05 sama prawda, pozdrawiam:) sprajtka Ala 17 sierpnia 2012 roku, godz. 13:01 Dzięki Raku za odwiedziny:) Roman Andrzej 17 sierpnia 2012 roku, godz. 12:59 Rujnują przeważnie ci, co chcą się podbudować :)Pozdrawiam serdecznie Sprajteczko... :)
☢ Materiały na tym kanale, są przeznaczone dla osób powyżej 16-ego roku życia. Jeśli masz poniżej oglądasz na własną odpowiedzialność! ☢#ApeEscape #Pomidorow
Zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – jest to znane hasło, o słuszności którego przekonał się zapewne każdy, kto uczestniczył w jakimś konflikcie. Podkreśla ono wartość porozumienia jako siły twórczej, dzięki której możliwe jest osiągnięcie spokoju i stabilizacji w życiu. Jednak mimo tego, że z pomocą porozumienia można osiągnąć więcej niż przy pomocy kłótni, to wciąż na świecie wydarzają się liczne nieporozumienia i konflikty, w które ludzkość się angażuje, czy to osobiście, czy nawet jako całe narody. Liczne przedstawienia i obrazy różnego rodzaju kłótni można spotkać także w literaturze. Zajmował się nimi między innymi Aleksander Fredro w swojej “Zemście” wydanej w roku 1834 a także Adam Mickiewicz w “Panu Tadeuszu”, który opublikowany został w tym samym roku co “Zemsta”.W “Zemście” Fredro zobrazował wieloletni spór, jaki toczą między sobą sąsiedzi – Cześnik Maciej Raptusiewicz oraz Rejent Milczek. Dotyczy on zamku, w którym mieszkają i o mur graniczny. Rejent pewnego dnia, bez konsultacji z Cześnikiem, postanowił załatać dziurę w tym murze, w efekcie czego na zamku wybuchła awantura. Cześnik przepędził robotnik z dziedzińca, co Rejent próbował wykorzystać, oskarżając go o ich pobicie i fałszując ich zeznania. Dochodzi nawet do porwania Wacława, syna rejenta, jako jeńca wojennego. Cała otoczka konfliktu przypominała właśnie wieloletnią wojnę, bez nadziei na pokój – żadna ze stron nie była nim zainteresowana. Dopiero związek i ślub młodego pokolenia – Klary i Wacława – sprawia, że zwaśnione strony godzą się po latach awantur i kłótni. Fredro opisuje ten spór w sposób komiczny i dowcipny, nie zmienia to jednak faktu, że przez lata uniemożliwiał on obydwu stronom normalne funkcjonowanie w zamku i paraliżował codzienne życie oraz niemal zaważył na związku Wacława i Klary – bratanicy Cześnika – którzy nie podzielali stron swoich ojców. Cześnik i Rejent są tu zobrazowani jako osoby zachowujące się bez sensu, niemal jak dzieci, ich działania są infantylne i przynoszą jedynie szkodę. Ich niezgoda wpływała negatywnie na życie wszystkich wokół, w tym młodych osób, które chciały wspólnie iść przez życie, a stara, rodowa waśń niemal im to uniemożliwiła. Swoje szczęście mogli zbudować dopiero na zgodzie między dwiema rodzinami, wcześniej, w trakcie konfliktu nie było to dla nich możliwe. Sytuacja ta dobrze obrazuje prawdziwość stwierdzenia, że to właśnie zgoda buduje, a niezgoda mogła doprowadzić jedynie do tragedii. Podobny wątek waśni rodowej pojawia się także w “Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza, jednak tam nie ma on szczęśliwego zakończenia. Konflikt osadzony jest na postaci Jacka Soplicy i Stolnika. Oparty był on o niespełnionej miłość Soplicy do Ewy Horeszkówny, córki Stolnika. Jej ojciec bowiem odprawił Soplicę, zanim ten w ogóle oficjalnie poprosił o rękę Ewy – podano mu czarną polewkę. Na tej odprawie osadził się cały pokoleniowy konflikt rodzin, ponieważ jakiś czas później Soplica wykorzystał atak Moskali na zamek Horeszków, włączył się do walk i zabił Stolnika. W wyniku tego czynu musiał uciekać i resztę życia spędził na pokucie jako ksiądz Robak. Nie uczestniczył przez to w wychowaniu i w dorastaniu swojego syna, Tadeusza, a Gerwazy Rębajło – klucznik rodu Horeszków – poprzysiągł Soplicom zemstę. Niezgoda trwała latami, dawne żale nie chciały minąć i dopiero niepokój wywołany obecnością Moskali oraz związek Tadeusza – syna Jacka – z Zosią – córką Ewy, doprowadziły do pojednania i wybaczenia. Nie zmieniło to jednak faktu, że Jacek Soplica zmarnował przez tę niezgodę ze Stolnikiem własne życie i pozbawił Tadeusza obecności ojca. Gerwazy Rębajło wybaczył mu jego grzechy dopiero na łożu śmierci i po tym, jak jako ksiądz Robak uratował życie klucznika oraz Hrabiego. Awantura, którą wywołało uczucie Soplicy do Ewy Horeszkówny ścigało go przez całe życie, a ponieważ zamordował Stolnika nie mógł nawet spróbować rozwiązać tego konfliktu wcześniej i spokojniej. Gdyby Soplica – zamiast angażować się w konflikt- spróbował rozwiązać ten problem inaczej, to być może Stolnik nie zginąłby tak tragiczną śmiercią, Soplica nie musiał uciekać i kryć swojej tożsamości za maską zakonnika i mógłby samodzielnie wychowywać swojego syna. Jest to przykład waśni, która w przeciwieństwie do tej znanej z “Zemsty”, znalazła swój finał po wielu gorzkich latach, pokucie oraz po cierpieniu wielu niewinnych osób, którego można było uniknąć, gdyby tylko zgoda zapanowała wcześniej. W obydwu dziełach, zarówno w “Zemście” Fredry, jak i w “Panu Tadeuszu” czytelnik ma do czynienia z historią rodowej waśni z zakazanym uczuciem w tle. Fredro zobrazował prawdziwość powiedzenia, że zgoda buduje, a niezgoda rujnuje za pomocą dowcipu i komedii, którą zakończył szczęśliwym finałem i małżeństwem, które powstało ze świeżo zawartego pokoju, Mickiewicz pokazał za to konsekwencje upartego brnięcia w konflikt i agresję, które poskutkowały latami cierpień wielu niewinnych osób i okazały się możliwe do zakończenia dopiero na łożu śmierci księdza Robaka. Jest to także zobrazowanie przytoczonego powiedzenia, ale na odwrót, poprzez opisanie efektów tego, co dzieje się, gdy człowiek zapomni o tym, jak ważny jest pokój i zgoda.
Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Ars longa vita brevis , Audentes fortuna adiuvat, Audiatur et altera pas and more.
Zgoda buduje, niezgoda rujnuje – jest to jedno z tych powiedzeń, które każdy choć raz słyszał w swoim życiu. Mimo że brzmi ono dość banalnie, to nie w sposób odmówić mu pewnej życiowej prawdy. W trakcie pokoju łatwiej jest funkcjonować, pracować i tworzyć. Konflikt rozprasza, nie pozwala się skupić, prowadzi często do zniszczeń i bezradności. Najprawdopodobniej potwierdzi to każda osoba, która kiedykolwiek znalazła się w sytuacji długotrwałej niezgody, która pochłaniała wszystkie jej siły. Niezgoda jest więc stanem niepożądanym, natomiast pokój jest tym, do czego powinien dążyć każdy człowiek. Przykłady tego, że wniosek ten jest prawdziwy można odnaleźć w licznych tekstach kultury, na przykład w dziełach literackich, takich jak “Zemsta” Aleksandra Fredry czy “Romeo i Julia” autorstwa Williama Szekspira. Aleksander Fredro w komedii “Zemsta” nakreślił przed czytelnikiem spór między dwiema rodzinami mieszkającymi, o zgrozo, w jednym zamku, a konkretniej jest to konflikt między dwoma szlachcicami – Cześnikiem Maciejem Raptusiewiczem oraz Rejentem Milczkiem. Przedmiotem awantury są prawa do wspomnianego już zamku, a obaj bohaterowie wykorzystują każdą okazję, by zrobić sobie na złość i zaszkodzić wzajemnie. Wpływa to na całe bezpośrednie otoczenie szlachciców, czyli na ich bliskich i służbę mieszkających w zamku, a nawet na postronne osoby – ofiarami sporu padają nawet zatrudnieni przez Rejenta, który mieli zamurować dziurę w murze granicznym. Zostali oni przepędzeni przez Cześnika, mimo że po prostu wykonywali swoja pracę. Spór najbardziej jednak dotyka młodsze pokolenie, czyli bratanicę Cześnika i Klarę Raptusiewiczównę oraz syna Rejenta, Wacława Milczka. Młodzi są w sobie zakochani i chcą się pobrać, ale spór między rodzinami sprawia, że ich wspólna przyszłość jest pod znakiem zapytania. Ostatecznie historia zmierza ku dobremu zakończeniu, Cześnik i Rejent zawierają porozumienie, a na fundamencie ich zgody rozkwita związek Klary i Wacława, którzy wreszcie mogą być razem, nie ukrywając tego przed bliskimi. Pokazuje to, że wiele spraw może zadziać się dopiero w czasie pokoju i że czasem nawet miłość nie jest w stanie rosnąć w cieniu ostrego konfliktu. Innym przykładem konfliktu, w cieniu którego rosła miłość jest znany dramat autorstwa Williama Szekspira pod tytułem “Romeo i Julia”. Opowiada on o waśni dwóch rodów: Montekich i Kapuletów, na tle którego rozwija się miłość między Romeem i Julią. Oba rody od tak dawna żyją w konflikcie, że nikt już nawet nie pamięta, co go spowodowało. Młodzi pochodzą więc ze śmiertelnie skłóconych ze sobą rodów, dlatego ich miłość od początku skazana jest na porażkę. Mimo to próbują oni być ze sobą, wbrew rozsądkowi i bliskim, a ostatecznie pobierają się nawet w celi ojca Laurentego. Niestety nie zyskują oni poparcia najbliższych, którzy nadal żyją wieloletnim konfliktem i nawet miłość młodych nie jest w stanie odmienić ich serc. W wyniku ich działań i prób zapobiegnięciu związkowi zaczynają ginąć kolejne osoby: najpierw Merkucjo i Tybalt, a następnie główni bohaterowie dramatu – Romeo i Julia. Młodzi popełniają samobójstwo wskutek nieszczęśliwego splotu okoliczności. Romeo widzi bowiem uśpioną Julię (chce ona uniknąć w ten sposób małżeństwa z innym mężczyzną, Parysem), i sądząc, że jest ona martwa, odbiera sobie życie. Przebudzona Julia widzi nieżyjącego Romea i podąża za nim, nie mogąc żyć bez niego. Gdyby nie spór i naciski rodziny, być może młodzi przeżyliby lata w szczęśliwym małżeństwie. Ich historia jest doskonałym przykładem tego, jak niezgoda rujnuje. W tym przypadku doprowadziła ona do niepotrzebnej śmierci kilku niewinnych osób oraz sprowadziła tragedie i cierpienie aż na dwie rodziny. Wszystkiego tego można było uniknąć, gdyby tylko dorośli chcieli odłożyć na chwilę swoje pretensje na bok, zastanowić się nad sytuacją i zrozumieć, że ich konflikt nie może doprowadzić do niczego dobrego. W imię sporu stracili swoje dzieci, a co za tym idzie – przyszłość rodu, o którego dobre imię tak bardzo walczyli. Los zakpił z nich na ich własne życzenie. Złość tak bardzo zaślepiła ich, że stracili to, co powinno być dla nich w życiu najdroższe, a czego już żadna siła na świecie nie będzie im w stanie przykłady pochodzące z wielkich dzieł literatury są więc doskonałym zobrazowaniem prawdziwości powiedzenia, że zgoda buduje, a niezgoda rujnuje. Przykład “Zemsty” pokazuje czytelnikom, co można osiągnąć za pomocą pokoju, a z kolei “Romeo i Julia” co człowiek może stracić, gdy trwa uporczywie w konflikcie.
Ponieważ niezgoda może zniszczyć i jak zdawałoby się korzystne układy, i nawet ludzkie życie, można powiedzieć, że „rujnuje”, jednak zgoda może naprawić to wszystko. Dlatego uważam, że „zgoda buduje, niezgoda rujnuje”.
Home Sztuka, Kultura, KsiążkiKsiążki zapytał(a) o 15:00 Zgoda buduje niezgoda rujnuje. Zgadzasz się z tym ? Dlaczego ? Podaj kilka argumentów, przykładów z życia. W których ksążkach jest opisane o tym ze " Zgoda buduje, niezgoda rujnuje" ? Odpowiedzi иυтєℓℓα odpowiedział(a) o 15:01 Znaczy no jest sięzgodnym to jest przyjaźń a jak się kłóci jest się nie miłym to rujnuje się wasza o przyjaźń Ja wiem co znaczy zgoda i rujnowanie, ale znasz jakieś książki, powieści o tym ? иυтєℓℓα odpowiedział(a) o 15:06: aaaaaa no nie..:) Uważasz, że ktoś się myli? lub
Zadanie w załączniku Hasło to:zgoda buduje niezgoda rujnuje. Wyjaśnij jak rozumiesz to przysłowie Plis na jutro pomóżcie. Question from @Aheronimek1017 - Szkoła podstawowa - Polski
Home NaukiInne Nauki szmajda3 zapytał(a) o 17:14 Zgoda buduje, niezgoda rujnuje . wytłumacz przysłowie .! albo to przysłowie - gdzie zgoda tam i siła . 1 ocena | na tak 100% 1 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 17:15 współpraca i dobre stosunki są warunkiem koniecznym do osiągnięcia wspólnego celu 1 0 szmajda3 odpowiedział(a) o 17:16 ale długie troche .! 1 0 szmajda3 odpowiedział(a) o 17:17 niech ta odpowiedz bedzie rozwinieta 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Zgoda buduje, niezgoda rujnuje! Kolejna część mojego występu w TVN24 u Radomir Wit w programie #KampaniaBezKitu. Najważniejsze sprawy, które trzeba
"Zgoda buduje, niezgodna rujnuje"- rozprawka na podstawie komedii "Zemsta" (Musi być o tym że Cześnik i Rejent prowadzą spór o mur, gdy jeden go buduje, drugi niszczy robiąc mu na złość. Oraz o tym, że przez ich kłótnię Klara i Wacław nie mogą wziąć ślubu.) PROSZĘ JAK NAJSZYBCIEJ DAJĘ NAJ!
A8Zg. 141 59 18 240 30 149 427 410 312
zgoda buduje a niezgoda rujnuje
